Një ditë njeriu lind, gjërat veç fillojnë; ky është fillimi. Lindja ju ka ngjarë për miliona here gjatë gjithë jetës suaj: Ju keni për të vazhduar të lindni përsëri e përsëri, e përsëri.
-Njerëzit kanë një potencial shumë të madh, në aq shumë aspekte; ata janë multidimensional. Por njerëzit kurrë nuk e eksplorojnë qenien e tyre, kështu që jeta mbetet e shkretë, e mjerë. Kjo është varfëria e vërtetë. Varfëria e jashtme nuk është problem i madh; kjo do të zgjidhet. Teknologjia do të vijë në atë pikë në të cilën varfëria do të nisë të zhduket nga bota; koha ka ardhur për këtë. Por problem real është varfëria e brendshme. Madje njerëzit e pasur çojnë një jetë shumë të varfër. Trupat e tyre janë të stërmbushur me ushqim, por shpirtrat e tyre janë uritur. Ata nuk e kanë njohur ende eliksirin e jetës, nuk kanë dëgjuar asgjë për të. Ata ekzistojnë disi, menaxhojnë, vetë e tërheqin veten e tyre, zvarriten, por nuk ka kënaqësi.
-Valsi i madhe është e mundur, pasuria e madhe është e mundur. por njeriu duhet të fillojë të eksplorojë. Dhe mënyra më e mirë për të eksploruar eliksirin e jetës është të duash; dhe kjo është shumë metodologjike. Ashtu siç është logjike metodologjia e shkencës, ashtu dashuria është metodologji e shpirtit. Ashtu siç ju bënë logjika të afërt të shkoni thellë e më thellë në materie, ashtu dashura ju bënë të aftë të shkoni thellë e më thellë në vetëdije, Dhe sa më thellë që shkoni, aq më thellë energjija çlirohen. Kur dikush arrinë në vet qenie e tjetrit, e gjithë jeta bëhet një festë, një kremtim absolute.
