Aty ishte një portë, nuk e dija nëse hapej apo jo. Atëherë unë e hapa; aty prapa kishte boshllëk, errësirë, qetësi dhe një erë të akullt që ta thante lëkurën. Mbylla derën, i hodha një shikim dhomave meqë qiraja ishte e ulët, pranova për ta marr.
Ishte një shtëpi si të tjerat, me një derë më tepër që s’ishte e nevojshme ta hapje. Bleva një dritare të madh prej arre për ta vendosur përpara. U deshën katër punëtorë për ta vendosur brenda.”Vendoseni aty
“”Si aty, tamam para portës?”
Po, ju lutem.”
“Shikoni se është e vështirë ta lëvizësh vetëm një dritare të tillë.”
“E di, prandaj dua ta vendos aty para.”
“Po çfarë ka prapa asaj dere?”
“Errësirë, zbrazëti dhe qetësi”
Shkëputur nga libri: “Te dua e panjohur”
