Nga: SHPRESA PURDE-MEMEDI
Të dashur miq, sonte për ju nga cikli i ri për botim veçoj poezinë e cila më lindi si ide duke parë dokumentarin rrënqethës e cila tregonte çmendurinë fatale të ushtarëve izraelitë të cilët testonin armët e tyre sa janë të qëndrueshëm duke vrarë civil të pafajshëm në Rripin Gaza
KLITHJET NGA FERRI!
(Dedikuar civilëve të masakruar
Palestinez nga dhuna çifute në
Rripin Gaza, 2014- Palestinë)
O Zot! O Zot! O Zot!
Se mban qielli!
Se mban toka dot!
Tmerrin e çmendurisë
Të paparë mbi tokë
Që bën çifutëria
Me helmeta në kokë!
Plandosur në tokë
Si nata e errët kur bie
U err pa gdhirë…!
Këllëç pa mëshirë…!
Mihur pa dëshirë!
Dyndje barbare
Molepsje e padëlirë!
Kokë e këmbë bashkë
Bëri bisharia!
Në lulet me këngë
Krymb nga brendia!
Klithje ferri dëgjohen
Nga toka plasaritur në lot!
Më kot!
Trupa të gjakosur në tokë!
Në lutje për një frymë
Pandërprerë!|
Bajloz i zi hedh në erë
Pamëshirë! Përnjëherë!
O ju shfarosës të pafajsisë!
Vrasës të qetësisë!
Dhunues të butësisë!
Krijues të holokaustit
Nga njerëzia !
Si dikur, për ju, namëkeqja
Naciste kripëshmëria…!
Nga shfarosja në masë
Me krematoriume
Në vete!
Me krematoriume në vete
Flakë dhe dhunë krijoi!
Për të vazhduar kjo ironi
Si dhuratë në dorë lënë juve
Në kontinuitet të vazhdoni!!
Tmerrin e çmendurisë thellë!
Dhimbje ferri! Në faqe të dheut!
Zemra të pafajësisë!
Nga ligësia në ligësi!
Pa hiç dhimb! Rrishtazi t’i thërmoni!!
Të dashur miq, poezi dedikuar bashkëshortes së Shakir Doganit
-engjëllushës jetëshkurtë! Shpirti i njomë i pushoftë në paqe përherë!
O VDEKJE, PSE?!
O jetë!O jetë! O jetë! Pse?
Pse me grushte të furishëm pa dhimb
Në tëmthe si zjarr nga rrufeja godet?!
Aromë nëne, si maskara në djeppapërkundur
Lotin e njomë, ngrin si borë kristal, në këtë acar!
Duarbosh lë! Duarfloririn e zemrës!
Në vajtim!Një trishtim! Si shtatore e ngrirë
U vodh nga gjiri një gonxhe trëndafil!
Këngë apo vaj! çka je më thuaj?
Ta shkruaj kushtrimin në dhimbjen e pafund
Të kësaj nate!Moj lozonjare!Oh moj lozonjare!
Mallkuar qoftë rrasa e vorrit që të ra në hise
Si shtrat përjetësie sot!Mallkim për mot! Më kot!
Nga syri i gjelbër një truall mbuloi
Një klithje, molisje e rëndë, nga vaji i tretur
Në dergjje, në dergjje që ditët u helmuan
Zemrat u shkallmuan në thërime u copëtuan
Moj e njomë! Zemërëmbël! Duarflori!
Në atë zemër pate ti!
Oh-jo!Ke lënë këngën e dhimbjes
Të frymojë vetë në këtë jetë, pa ty!
O orë e voresës kur heshtin damarët
Pse ndrydhe një njomësi
Të vajtojë e vetme në përjetësi?!
Një drenushë nga sorkadhja ndarë
Më thuaj! Pse rreckove ti?
Përgjake një engjull! Kjo të gëzoi?
O vdekje baltosëse! Groteske je ti!
Moj rrudhace e mjerë!
Si nuk haron t’i bukurinë asnjëherë?!
Pulëbardha, një engjull shpërthyes
Në vajin e heshtur të gropës së
Përjetësisë!
Truall mbulove! Me ato, dy sy, shpresën e fundit
Trishtove!
Pa u përshëndetur!
Një ferr të pafund
Zogzës së vogël
Me sy të tretur
Në horizont
Për sytë e tretur
Nga qerpiku loti i pastër shtyhet
Rrëshanë…
Si shpëtim ty të kërkojnë!
Si shpëtim ty të kërkojnë!
Por ti! Z’vjen më!
Si një zogëz ike përtej…në perëndim!!
Dy sy të përmalluar !Një vigan i pikëlluar
Me zemër të piskuar!
Dy sy të përmalluar, si jetim përherë…!
KËRKOJE!
Kërkoje një përqafim të sinqertë
Nën krahët e asaj zemre!
Nën krahët e asaj femre!
Fytyrë ëmbël, nga nuri krijuar
Që thellë prek në ndjesinë
E haruar!
Kjo ndjesi në gji shkumuar!
Fle qetë, si vullkan i fashitur
Në jermi mbaruar!
Engjëll! Zërin nuk ta dëgjon kush!
Në këtë shurdhëri!
Engjëll! Syri gjum nuk ka
Në këtë paskajshmëri!
Kur ta takoje!
Një përqafim shkrepës ëndërroje
Të shpërthejë si shadërvan
Në zemrën e ngrime të kësaj nate
Nën ethet e hidhura të kësaj nate
Si specë djegës në buzë!!
Por sërish…
Zërin nuk ta dëgjon kush!Engjëll!
Se koha është ndalur këtu!
Buzëqeshjen e saj me ngulm
Shiqimet kërkojnë
Nuk e len dot!
Nuk e gjen dot!
Të kujtojnë përqafimin
E një tingulli të perëndimit
Tingujt miqëdashës
Të falin gëzimin
Një fëtyrë ëmbël! Të falën mashtrimin!
Engjëll!Zërin s’ta dëgjon kush në këtë
Shurdhëri!
Engjëll!Mëkatin s’ta kupton kush në këtë
Marrëzi!!
