Po të kishte dashur All-llahu xh.sh. çdo gjë do ta krijonte pa arsye, do te djegte pa zjarr e do te ngopte pa ushqyer. Do te bente qe te fluturohet pa avione, do te bente qe zeri te degjohet pa radio. Por duke patur miresi, duke bere mire roberve te vet, krijimin e cdo gjeje e mbeshteteti ne nje arsye te caktuar. Deshiroi dhe punet I fshehu nen arsye. Ai qe do qe All-llahu xh.sh. te krijoi dicka, I ngjitet ne arsyen e asaj gjeje dhe arrine qellimin qe deshirone. Ai qe do ta ndeze llamben, e perdor shkrepsen, ai qe do te nxjerre vaj, perdor makinen preses, atije qe i dhemb koka, perdor aspirinen e me radhe. Ai qe deshiron te shkoje ne Xhennet dhe te arrije ne nimete te pafund, I pershtatet Islamit.
All-llahu po te mos kishte krijuar punet e veta me arsye, askush nuk do te kishte nevoje per njeri-tjetrin. Çdo njeri nga Zoti do te kerkonte deshirat qe kishte, dhe nuk do te kishte nevoje per asgje. Duke qene keshtu, ndermjet njerezve, ndermjet drejtuesve, nenpunesve, punetorve, specialisteve, nxenesve, mesuesve nuk do te ekzistonin lidhjet njerezore, do te çrregulloheshin rregullat e botes dhe te Ahiretit. Ne kete menyre nuk do te kishte diference ndermjet se bukures dhe te shemtuares, ndermjet se mires dhe dhe te keqes, ndermjet urtit dhe rebelit. Ai eshte Krijues I çdo pune te njerezve, qofte me qellim ose pa qellim, te gjitha levizjet e tyre, Ai I ka krijuar. All-llahu xh.sh per robte e vet per t’I krijuar levizjet e tyre te deshiruara, atyre u ka falur zotesi veprimi: Ihtijar (zgjedhje) dhe Irade (deshire).
Keto zgjedhje dhe deshira te tyre, kane edhe arsyen e veprimit. Nje njeri nese do ta beje nje pune dhe nese All-llahu e aprovon, ai e kryen ate pune. Nga ana tjeter njeriu nese nuk deshiron qe ta beje nje pune poashtu edhe All-llahu teala nuk nuk e do ate pune, atehere s’mund ta kryeje. Deshirat e tyre te keqija e te demshme Ai nuk I pelqen dhe nuk I krijon. Nga keta njerez dalin pune te dobishme. Zoti punet fakultative dhe te vullnetshme ka dashur qe te jene keshtu per jete.
Savash VELIU
