SHPRESA PURDE MEMEDI:
Të nderuar miq nga cikli i ri për botim veçoj poezinë
Shqipëtarët e Shqipërisë, ankthet e dhimbjes në pesë dekadat e fundit të shekullit të kaluar
ODISEA ËNDËRR
Nga odisea e trishtimit
Në qiell lartë flamur i rrënkimit!
Shtegëtar shpirt
Dallëndyshe me koc në fyt!
Nga jeta e shterun
Në neveri këndimi!
Bijë bastardhe bojëgjak epope
Plandosur tregimi!
Në heshtje varri rrëfimi! Epope dëfrimi
Odise rrënkimi!
Sovran famëmadh! Një emër stërmadh!
Çelës i artë, jehonë mrekullueshëm
Drejtimi i shtetit, kjo mënyrë
Adhurueshëm!
Në katarzën totalitare
,,Hyjnesha e virgjër” thumbon!
Vrap drejtë, groteskut dhe tmerrit
Bajraktarizmi përfundon
Në gjëra llahtarie aludon!
O gurrë dheu! Nuk është koha
Yte!
O burrë dheu! Nuk është kënga
Yte!
Se këtu engjujt nuk lotojnë më!
Eh odise vragë! Një epigraf ëndërr!
Koha yte bekuar, një e hidhurr zhgjëndërr!
Të lutem më fal…
Më fal atë që dua
Lumturinë dhe ëndërrimin
Nga kulluaret e mesoreve
Të gjejë shpëtimin!
Nga stigmatizimi njollë të gjejë
Çlirimin!
Në odise ëndërr pasqyrë dëfrimin!
Ky obskurantizëm, në të shkëlqyer
Diell
Ehulli e ngrirë në tokë edhe në qiell
Nga hovi harruar
Në hovin e rinisë
Për zogzën e lirisë!
Një dritë, një diell në qiell
Nga madhështia në tmerr!
Nga pasuria në varfëri
Sovran madhëruar! Malesh egërrsuar!
Nga zëri i dhimbjes
Sirena në vaj
Dëgjohet!
Në ankthet e trurit të mpirë
Çdo urdhër zbatohet
Nga pesha e ngulfatur
Fati i ri ëndërrohet!
O gurrë dheu nuk është koha
Yte!
O burrë dheu nuk është kënga
Yte!
Në qiell…
Ta shikoja syrin tënd gëzuar
në mesin e odisesë bizare
Kamufluar!
Çorodi në dhimbje
Rrikthim
Në shkëlqim dielli me bindje!
Të nderuar miq, nga cikli i ri për botim, veçoj poezinë
BUZËQESH…
Buzëqesh edhe kur zemra është
Dëshpëruar!
Kuti e vogël zjarri këndellur nga ajri!
Shkëputur në copë
Nga i pashuar malli!
Djeg në sirtar
Nga oxhaku i votrës në zjarre..!
Në zjarre…!
E mbytur në lot, e zjarrta shkëndi
Që dënesë! Në qiellin e hirtë!
Si nyje qorre në dashuri!
Fëmi pa përkëdheli
Nyje qorre në dashuri!
Nën këtë ombrellë nga kjo shtrëngatë
Nga kjo ofshamë thellë hidhurr
Si një shkëndi, rebel arratisur
Ma pushto shpirtin!
Në errësirën e natës! Grabit vendin
Hanës!
Grabit vendin hanës
Në këtë buzëmbrëmje
Si rebel arratisur! Zë vendin
Hovit të zanës!
Arbitër paparë! Avitet ngadalë!
Hijen e sajë ëndërroje! Larg je
Ti!
Hijen e saj kërkoje! Larg je
Ti!
Ëndërroje lumturinë, vragë je
Ti!
Në horizont, nga larg, shumë larg
Të puthësh agimin
Ndër krahët e gëzimit
Të shpërthejë me vrull!
Një dallgë fati!Mynxyrë në zemër!
Këngë që pëlcet
Të zjarrtën shkëndi!
Hijen e sajë ëndërroje, larg je
Ti!
Hijen e saj kërkoje, vragë je
Ti!
Një gozhdë…
Në syrin e zymtë, plagë je ti!
Nga kjo natë.. !
Si shtatore kornizë në gjum
Fotografitë!
Vulosin me ngjyrë ylberin në qiell
Me hove të nalta në qiell të larta
Një ndjesi e madhe sa një
Tradhëti!
Vulos me ngjyrë ylberin në qiell
Me hove të nalta në qiell të larta
Në zemër, plagë je ti!
Në zemër, vragë je ti!
